Erzurum, tarihi boyunca hayatın her alanında etkin olmuş şehirlerden biridir. Cumhuriyet tarihinde ise adeta Anadolu’nun köşe taşlarından… “Cumhuriyeti kuran kent” diye övünür, “Cumhuriyete yön veren kent” diye seviniriz. Ama bazen o yönü kaybettiğimiz de olur, doğrusu. Bu şehir, özellikle eğitim ve kültür hayatında derin bir damar taşır. Hele siyasette… Orada zaten damar değil, adeta harita gibidir Erzurum. Tek partili dönemde de, çok partili dönemde de, “çok sesli”, hatta zaman zaman “çok gürültülü” bir kenttir. Cumhuriyet’i kuran kentin ilk meclisinde Atatürk’e en sert muhalefeti yapan da Erzurum’dandır; Hüseyin Avni gibi… Menderes’in Demokrat Partisi’ne karşı çıkan da, Demirel’in Adalet Partisi’nde baş kaldıran da… Yani Erzurum, “görevi muhalefet” olan bir memleket gibidir aslında. Şimdilik geçelim siyaset tarihini; bugün eğitim konuşalım. Erzurum’un son yıllarda yetiştirdiği en dikkat çekici isimlerden biri, bilim insanı, kamu yöneticisi, eğitimci bürokrat — ya da hangisini derseniz artık — Sayın Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin. (Siyasi desem, seçilmiş değil. Bürokrat desem, e o da az geliyor… Neyse, parantezi kapatalım da cümleye devam edelim.) Gerçekten birikimiyle, iletişimiyle kıymetli bir isim Sayın Bakan. Müsteşarlığından beri uzaktan izlediğim, bir iki basın toplantısı dışında pek karşılaşamadığım Sayın Tekin’le nihayet dün, Doğu Anadolu Gazeteciler Cemiyeti’ne yaptığı nazik ziyarette uzun uzun sohbet etme fırsatım oldu. Bir Milli Eğitim Bakanı olarak ülke eğitimine bakışını, bir Erzurumlu olarak bu şehre dair özlemini, bir siyaset adamı olarak da geleceğe dair düşüncelerini dinledim. Dedim ya, nazik, sakin, iletişime açık bir insan. Çocuk yaşta ayrılmasına, yıllardır Ankara havasını solumasına rağmen Erzurum’un soğuğunu, toprağını, hatta lügatini unutmamış. Konu dönüp dolaşıp 12 yıllık zorunlu eğitime geldi. Meslektaşlarımız “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli”ni, CHP lideriyle polemiklerini sordu. Benim aklım ise Erzurum’daydı. Dedim ki içimden: “Hazır karşımızda Erzurumlu bir Millî Eğitim Bakanı varken, şu şehir eğitimde bir adım öne çıkamaz mı?” Kültür taşınımının en etkin aracı yerel mutfağımız sayesinde ne güzel bir Gastronomi Lisemiz oldu mesela… Bu topraklarda köklü bir basın tarihi de var. Neden bir “İletişim Lisesi” olmasın? Ya da kışı, karı, buzu ve ayazıyla övündüğümüz Erzurum’a yakışır bir “Kış Sporları Lisesi”? Sordum tabii… Ha bir de, Erzurum’u Anadolu’daki kentlerden öne çıkaran en belirgin özelliği Atatürk Üniversitesiydi. Bugün ülkemizin yüz akı olan bu üniversitenin kuruluşuna da bir Erzurumlu Milli Eğitim Bakanı öncülük etmişti. Sözü Rıfkı Salim Burçak’a getirdim. Bugünlerde “Sürgün Lise” diye anılan kız meslek lisesinin tabelasında yazan o isim… Cumhuriyet’in ilk Erzurumlu Milli Eğitim Bakanı. Yani bugünkü bakanın, tarihteki “mevkidaşı”. Dedim ki: “Sayın Bakan, Rıfkı Salim Burçak’ın adını taşıyan o liseyi biliyor musunuz?” Bir an durdu, “Evet,” dedi, “sosyal medyada gördüm.” İşte tam orada içimden bir tebessüm geçti. Çünkü yan masada oturan herkes — Vali Bey, İl Başkanı, Belediye Başkanları — konuyu biliyordu. Bilmeyen sadece ben, Sayın Bakan ve yarım yamalakta kente yeni gelen Millî Eğitim Müdürüydü. Bu da bizim memleketin ironisi işte: Herkes her şeyi biliyor, ama kimse hiçbir şey yapmıyor. Neyse ki konu aydınlatıldı. Depreme dayanıksız diye binası yıkılan, dört yıldır oradan oraya sürülen, son olarak bir ortaokulun müştemilatına sıkıştırılan Rıfkı Salim Burçak Kız Meslek Lisesi için yeni bina sözü alındı. “İlk yatırım programında yerini alacak,” dedi Sayın Bakan. Bir gazeteci olarak benden bu kadar. Gerisi Sayın Bakan’ın takibinde… Ben unutsam da eminim o unutmaz. Çünkü her sabah makamına girdiğinde, karşısında Erzurumlu Milli Eğitim Bakanı Rıfkı Salim Burçak’ın fotoğrafı duruyor. Ve o fotoğrafa baktığında, Erzurum’da okul okul sürülen o kızların gözleri ve Doğu Anadolu Gazeteciler Cemiyeti'nde bize verdiği söz gelecek aklına.
